DIN 103 – co oznacza ta norma i kiedy ją stosujemy?

Normy DIN 103 odnoszą się ściśle do produktów z gwintem trapezowym zwanym również walcowanym. Produkty o takiej normie doskonale nadają się do połączeń, które musza przenosić dość duże obciążenia oraz połączeń pracujących na niezbyt dużych prędkościach. Można też wykorzystać je do połączeń obrotowych.

Tego typu gwinty mają wiele zalet i mogą być wykorzystane do wielu typów zadań. Największym atutem gwintu o normie DIN 103 jest dużo większa trwałość, którą zyskał dzięki dokonanej na zimno obróbce plastycznej. Co więcej chropowata powłoka gwintu ma doskonałe wartości, karby mają obniżoną wrażliwość. Gwinty trapezowe walcowane w normie DIN 103 charakteryzują się solidnością i dokładnością wymiarów czyli tzw. dokładnością kształtowo-wymiarową.

Kształt profilu tego specyficznego gwintu miał wpływ na jego nazwę. Śruby z gwintem, trapezowym DIN 103 są powszechnie wykorzystywane w urządzeniach z posuwem mechanicznym jednostronnym, np. obrabiarkach, a to dlatego, że śruba o takim gwincie jest nie tylko bardzo wytrzymała i odporna na ścieranie, ale też samohamowna. Dzięki takim zaletom, śruby o gwincie trapezowym stosuje się do pionowego podnoszenia nawet dużych ciężarów. Nie mniej jednak jest on powszechnie wykorzystywany w wielu ręcznych urządzeniach, np. imadłach, ściskach, a nawet niektórych urządzeniach wykorzystywanych prze z lekarzy. Gwint trapezowy może być symetryczny lub niesymetryczny. Jeśli śruba będzie wyposażona w symetryczny gwint, to może pracować dwóch kierunkach. Niesymetryczne gwinty umożliwiają prace tylko w jednym kierunku.

Pręty wyposażone w gwint walcowaty DIN 103 mogą być skonstruowane z różnych materiałów od stali nierdzewnej, kwasoodpornej, po stal węglową C15 i wzmacnianą C45. Pręty mogą mieć różną średnicą i długość, w zależności od ich przeznaczenia. W normie DIN 103 produkowane są nie tylko śruby, ale też mające zastosowanie w wielu gałęziach przemysłu nakrętki o różnej szerokości i materiału, od brązu po stal węglową.